AREIÑAS DE OURO

Areiñas de ouro
do rio das pedras,
non ter arruallo
que na primavera
tamen as chorimas
-tan humildes elas-
non teñen envexa
da vosa riqueza

Non teñan envexa
¿por que han de tela?
Vos sodes da terra,
elas son do Ceo
Tal vez vos luzades
nunha real testa
quizaves alfoias
para unha princesa

Mais elas nos mayos
tamen son diademas
e xoias das fadas
zume das abellas
i o aire faise vento
pra xogar con elas
¿vos sodes dos reises?
elas dos poetas

Areiñas de ouro
do rio das pedras
non ser fachendosa
nonser pantalleiras
non ter arruall
sodes so areas...

Sodes so o simbol

de unha entelequia.

Sodes a imaxe

da pobre riqueza

non seredes nada

hasta ser como elas

Non ser envexosas

non lle ter envexa

Vos sodes o brilo

elas o recendo

vos o arruallo

a humildade, elas

elas son curmans

da humilde violeta

da brava carroucha

do aspero codexo

recendente fiuncho

refrescante menta

arentes do chan

¡hay romeu, ai ruda¡

Mais que froles, hervas

na vosa humildade

sodes cal estrelas

que sendo tan grandes,

vense tan pequenas.

Irmans dos panpiños

e das margaredas

todas as froriñas

de xogar as nenas

facendo colares,

facendo cadeas